Merry Christmas

We hebben ondertussen al verschillende kerstfeestjes gehad. Op het Kerstfeest van OMF kregen we een varken-aan-het-spit. Dat was wel even wennen voor de kinderen (niet de smaak, wel hoe het er uit zag)…

Kerst wordt hier heel uitgebreid gevierd. Sommigen beweren dat de Filippino’s het beste zijn in het vieren van Kerst.Een paar tradities: vanaf september begint men kerstversiering op te hangen en zijn de kerstliedjes in de winkels te horen, kinderen komen langs de deur om ‘Christmas Carols’ te zingen, ‘iedereen’ geeft elkaar cadeautjes (buren, vrienden, familie); zoals je in Nederland de krantenjongen wat geld geeft rondom Kerst/Oud&Nieuw, doe je dat hier bij de bewakers bij de wijkingang, de wijkpolitie, het wijkkantoor, de vuilnisman en de postbode! Op Kerstavond blijven de Filipino’s op (de karaokemuziek schalt dan overal over straat) tot een uur of 12 en gaan dan samen eten.

Vorige week zijn onze dozen zijn aangekomen. We waren superblij dat bijna alles goed is overgekomen en dat we er niet tot eind januari op hoefden te wachten. Ook de Nina, Eva en Pepijn waren erg blij om hun spullen weer te zien. Met al onze eigen dingen voelt het hier al veel meer als ‘thuis’ en hebben we het huis gezellig kunnen maken.

Veel ‘normale’ dingen in huis gaan hier een beetje anders. Het water uit de kraan moet eerst gefilterd worden voordat je het kan drinken. Uit de kraan komt alleen lauw water, dus voordat het lekker koel is moet je het eerst koelen. Melk maken we zelf met melkpoeder, maar als er geen koel water is dan is er ook alleen lauwe melk bij het ontbijt. Ook maken we zelf yoghurt, dit duurt ongeveer 10 uur en dan moet het nog gekoeld worden voordat het lekker is. Dus e.e.a. vraag iets meer planning dan we gewend waren.

De filippino’s zelf eten bijna geen brood, meestal rijst. Je kunt hier wel brood kopen, maar meestal is dat witbrood met veel suiker. Je kan ook iets donkerder brood krijgen, maar dat is vaak niet op voorraad. Dus zijn we maar begonnen met zelf brood te bakken. Na wat misbaksels begint het nu toch aardig te lukken.

De kinderen hebben hun Engelse test gehad op school. In het begin vonden ze het erg spannend, maar na de eerste testronde vonden ze het erg leuk. Nina heeft veel zin om na de kerstvakantie naar school te gaan. Eva en Pepijn wat minder, die vinden het thuis ook wel prima.

Langzamerhand leren we steeds wat meer woordjes Tagalog. Ons gestuntel wordt goed ontvangen door de mensen om ons heen en ze verbeteren ons trouw, zo leren we steeds wat bij. We zijn blij dat we in januari echt kunnen beginnen met de taalstudie; hopelijk maken we snel vorderingen.

Wij wonen vlak bij een grote weg, dit geeft veel zwart stof in huis. Hier mopperen we soms wel eens over. Maar aan die grote weg wonen ook mensen met kinderen zomaar op de stoep, zonder huis. En als je dan hun spullen ziet; alles is zwart en vies. Die kinderen worden helemaal blij als wij ze wat lekkers geven. De volgende keer als we daar dan langslopen krijgen we een grote lach en wordt er blij naar ons gezwaaid. En wij voelen ons beschaamd over ons gemopper; hoe kan er zo’n verschil bestaan tussen rijk en arm? Op eerste Kerstdag hebben we een familie aan die weg een klein Kerstpakketje gebracht met wat lekkers en wat speelgoed.