Na bijna 12,5 jaar op de Wilhelminaschool te hebben gewerkt zit het er nu toch echt op. Afgelopen donderdag 30 juni namen we officieel afscheid van school. Ik (Hans) nam samen met collega Wilfred afscheid als teamleden van school en ook de kinderen en Annemarie namen afscheid.
We kijken terug op een geweldig leuk afscheidsfeest (dat af en toe ook wel een beetje emotioneel was). ‘s Morgens was er voor de grotere kinderen een vossenjacht in de binnenstad. De kleuters hadden een leuke ochtend in speeltuin Schöneveld. Tussen de middag stond er een patatkraam op het plein waar iedereen heerlijk patat kon halen. ’s Middags was er een geweldig concert van Marcel en Lydia Zimmer. Daar heeft iedereen van genoten. Ik (Hans) heb nog een kleine terugblik op de Wilhelminaschooltijd laten zien met een presentatie. Na het concert was de officiële afscheidsreceptie. Speeches van de directeur en van het bestuur. Wat ik (Hans) erg bijzonder vond was dat mijn eigen ‘meester’ van de tijd dat ik als leerling in groep 8 zat, ook een klein toespraakje hield! Een bijzonder moment en gouden randje op deze dag!
’s Avonds hebben we met het team en het bestuur van de school nog een barbecue gehad. We kregen een ‘hilarische’ film aangeboden, waarin alle collega’s ‘moesten’ vertellen waarom meester Hans niet weg mocht. Wie een avondje wil lachen, moet maar eens langskomen om het resultaat te bekijken.
Ook hebben we nog met z’n allen naar de film ‘Indescribable’ van Louie Giglio gekeken. Daarna een heleboel groeten en wensen en knuffels, het echte afscheid nemen… Al met al een heel geweldig en warm afscheidsfeest! Iedereen enorm bedankt!
Ook de kinderen zijn vrijdag 1 juli voor het laatst naar de Wilhelminaschool geweest. Ze hebben nog getrakteerd en leuke fotootjes en tekeningen van hun klasgenootjes meegekregen. Ze hebben het erg naar hun zin gehad op school, dus het was voor hun ook best wel een beetje lastig om afscheid te nemen.
Nu hebben we lekker vakantie! Even lekker uitrusten en dan kan het inpakken beginnen . Ons vertrek komt nu echt dichtbij en af en toe is het best spannend. We voelen ons enorm bemoedigd door het meeleven van zoveel mensen, mensen die informeren, hulp aanbieden, ons ondersteunen, betrokken zijn, voor ons bidden. Dank jullie wel!
Geef een reactie