Hij kan weer spelen

P. is een jongetje van 5 jaar*). Hij is vorig jaar (toen 4 jaar oud) gevonden op straat, waar hij alleen, zonder kleren en zwaar verwaarloosd rondliep. Hij komt uit een gezin van 6 kinderen. Al langere tijd wordt geprobeerd dit gezin te helpen en de kinderen van de straat te halen. Maar de ouders willen dit niet. Ze zijn verslaafd aan drugs en alchohol en gebruiken de kinderen om te bedelen. De ouders hebben een jonger broertje en het babyzusje opgegeven voor adoptie. Zij wonen al sinds vorig jaar in het babyhuis.

Omdat P zonder ouders is gevonden werd hij in een kindertehuis geplaatst onder toezicht van de kinderbescherming. Maar P is een ‘wild’ straatjongetje die ‘teveel’ heeft meegemaakt; hij vecht met iedereen en het is niet veilig om hem tussen de andere kinderen te hebben. Daarom woont hij nu bij 1 van de verzorgers van het babyhuis in huis.

Inmiddels is het een jaar later. P is veranderd van een wild getraumatiseerd jongetje in een iets minder ‘wild’ jongetje dat ervaart hoe het is om te leven in een gezin waar van hem gehouden wordt. Dit gezin is zelf erg arm. Maar zij zien het als een zegen dat vader het gezin geen werk heeft (!) zodat hij veel tijd met P. kan doorbrengen. P’s nieuwe familie is gek op hem, maar omdat hij zoveel heeft meegemaakt zijn er ook veel problemen.

Vorige maand is hij van school gestuurd. De school wil hem niet meer hebben omdat hij onhandelbaar is. Het probleem is dat P. in paniek raakt in zijn klas met 53 kinderen. Hij vecht met iedereen. Hij kan op 5 jarige leeftijd nog niet hetzelfde als wat een ‘gemiddeld’ kind van 2 á 3 jaar kan. P. heeft nooit geleerd om te spelen, laat staan dat hij heeft geleerd om zich te concentreren of om te luisteren naar een schooljuf. Op dit moment wil hij vooral spelen en spelen.

Annemarie is de afgelopen tijd bezig geweest om te kijken hoe we hem verder kunnen helpen. Via de school van onze kinderen is het gelukt om een therapeut te vinden die elke week speel-therapie met hem wil doen. P. is inmiddels een paar keer geweest. Elke keer dat we er heen gaan is hij doodsbang dat hij teruggebracht wordt naar zijn moeder of dat hij ergens wordt achtergelaten. Ook hebben we een school gevonden die veel meer geschikt is voor P. Kleine klasjes van ongeveer 12 kinderen en een juffrouw die heel graag wil proberen om P. te helpen.

Wat zijn toekomst is, weten we niet. Terug naar zijn ouders is niet veilig. Of adoptie een optie is, is nog niet zeker. De vraag is of P. te beschadigd is om geadopteerd te worden. Zijn pleegouders willen graag voor hem blijven zorgen, maar ze zijn te arm om officieel goedgekeurd te worden als pleegouders. En kunnen zij het aan om op langere tijd voor P. te zorgen? Met zijn achtergrond is de kans groot dat hij later niet voor zichzelf kan zorgen of gewelddadig wordt. Een heleboel vragen waar voorlopig nog geen antwoord voor is.

De afgelopen 2 weken hebben we afscheid genomen van 3 kinderen! Blije kids, blije ouders. Ze zijn inmiddels vertrokken naar een koud Europees land waar sneeuw op hen wacht :-).

Als gezin hebben we net de Herfstvakantie achter de rug. Hans’ zijn ouders kwamen op bezoek en samen zijn we -met zijn negenen dus- een paar daagjes weg geweest. We hebben een gezellige en leuke tijd gehad!