Ervóór en Erná

Je kent het wel, die reclames van “ervóór”en “erná”. Na gebruik van een bepaald product is de vlek eruit of de huid mooier of machine meer kalkvrij… In de tuberculosekliniek zie je niet altijd resultaat in wat je doet. Maar soms zie je duidelijk het verschil! Ons eigen voorbeeld van “ervóór” en “erna”! Een aantal weken geleden kwam er een man naar onze kliniek die heel erg veel moeite had om adem te halen. Hij had via-via van de Tuberculosekliniek gehoord. Hij had al maanden te weinig lucht, maar omdat er nog steeds een groot taboe ligt op TBC durven mensen geen hulp te zoeken. Ook weten de arme mensen vaak niet waar ze hulp moeten zoeken en hoe ze in aanmerking kunnen komen voor de gratis medicijnen.

Deze man was enorm afgevallen. Hij kon niets meer eten omdat hij daarvan steeds moest overgeven en hij kon niets meer doen omdat ademhalen het enige was waar hij nog mee bezig was. Toen hij naar de kliniek kwam, had hij eerst een hele poos nodig om weer lucht te kunnen krijgen. We hebben hem zo snel mogelijk voor het overheidsprogramma aangemeld zodat hij kon beginnen met de medicijnen.

Vorige week kwam hij weer langs om ons te bedanken. We herkenden hem haast niet meer! Hij kwam blij aangelopen, had hele verhalen en was wat aan het eten. En dit allemaal zonder dat hij naar lucht moest happen. Zijn vrouw vertelde dat ze zo blij waren en dat hij weer kon eten zonder over te geven en weer kon lopen zonder buiten adem te raken.

Iris

Iris (zie foto rechts) is 14 jaar. Erg klein voor haar leeftijd omdat ze een hartafwijking heeft. Ze gaat ook vaak niet naar school. Voor een operatie hebben haar ouders geen geld en ook niet voor de onderzoeken om uit te zoeken wat er precies aan de hand is. De kans is groot dat Iris ook TBC heeft. De dokter die bij onze kliniek werkt, heeft een collega in het hartcentrum in Manila. Via deze dokter proberen we uit te zoeken wat er precies aan de hand is en hoe Iris geholpen kan worden. In het hartcentrum is ook een liefdadigheidsprogramma. Op deze manier proberen we mensen in contact te brengen met de overheidsinstanties voor de armen. Maar eerst moet er uitgezocht worden of Iris TBC heeft.

Girlie, een van onze vrijwilligers in de TBC-kliniek, is een wekelijkse bijbelstudie gestart voor de patienten. De patienten nemen ook familie en buren mee. En liever willen ze 2 keer per week bij elkaar komen, dan 1 keer per week. Inmiddels hebben we ze een tas vol bijbels kunnen geven, zodat ze niet steeds 1 bijbel hoeven door te geven. De oudste zoon (14 jaar) van Girlie gaat tijdens de bijbelstudie ook een kinderclub doen. Het is geweldig om te zien dat deze mensen, ook al zijn ze arm en wonen ze zelf in een sloppenwijk, een verschil proberen te maken in hun wijk.