Eindelijk Manila

Maandag 26 november kwamen we aan in Manila. Voor ons de derde keer, voor de kinderen hun allereerste. Een enorme verrassing was dat we door opa van het vliegveld werden gehaald. De eerste 10 dagen hebben we in het guesthouse van OMF gelogeerd. We worden door alle OMF-mensen erg goed geholpen en begeleid. We hebben wat ‘cultuurlessen’ gehad; een kerstspelletje voor kinderen, vragen stellen aan het OMF-personeel, we hebben een ‘Merienda’ gehad (een soort tussendoortje). Het is fijn om zo een beetje te kunnen wennen aan ‘ons nieuwe land’. Alle nieuwe indrukken, nieuwe mensen, nieuwe omgeving kosten best veel energie. Als je om je heen kijkt is het treurig om te zien hoe veel mensen en kinderen moeten leven. Overal langs de weg staan kleine krotjes en lopen bedelende kinderen. Sommige kinderen zouden we zo van straat willen halen…

Manila is een van de meest dichtbevolkte steden ter wereld. We zeggen dat we in Manila wonen, maar dat klopt eigenlijk niet. Manila is een stad van zo’n 1,6 miljoen inwoners. Daar omheen ligt een aantal andere steden. Als we zeggen dat we in Manila wonen, bedoelen we (net als de meeste buitenlanders) Metro Manila. Dat is een agglomeratie die uit 16 steden bestaat met een totaal van zo’n 25 miljoen inwoners. Wij wonen in de stad Antipolo, aan de rand van Metro Manila.

Donderdag hebben we onze koffers maar wéér ingepakt en zijn we verhuisd vanuit het guesthouse naar ons ‘nieuwe’ (tijdelijke) huis. Het is van mensen die voor zes maanden naar de VS op verlof gaan. Wij passen tot begin juni op hun huis.

Het voordeel is dat het voor nu rust geeft; we hoeven nu niet in één week alle spullen (meubels, keukenspullen, wasmachine, bedden, etc.) te kopen en bij elkaar te zoeken. Het huis ligt in een rustige buurt. We zitten op ongeveer 20 minuten rijden van de school van de kinderen. Ook onze taalschool is niet al te ver uit de buurt. Het is heerlijk om na lange tijd weer een plek voor onszelf als gezin te hebben. We hopen dat de dozen die we verscheept hebben nog voor Kerst aankomen, zodat we van het huis echt een ‘thuis’ kunnen maken.

De afgelopen twee weken hebben we veel dingen geregeld (Filippijns rijbewijs en bankrekening, visa-aanvraag etc.). Dit soort dingen kost hier veel tijd (en energie). Het weer hier is weer een stukje warmer dan in Singapore . Langzamerhand worden we steeds een beetje meer wegwijs in Manila. We doen allerlei nieuwe ervaringen op: de eerste Jeepneyrit, de eerste malafide taxi chauffeur, de eerste woordjes Tagalog (kinderen onthouden meer dan wij), de eerste gekko en kakkerlak in huis…

Zaterdag zijn we wezen kijken op de nieuwe school van Nina, Eva en Pepijn. Het ziet er superleuk uit (zie www.faith.edu.ph)! Aankomende maandag moeten ze een Engelse test maken om te kijken hoe goed hun Engels is en in welke klas ze het beste passen. Ze vinden het wel spannend om na de Kerstvakantie weer naar een nieuwe school te gaan. Maar gelukkig is hun Engels alweer helemaal terug gekomen en dat zal de overgang dit keer een stukje makkelijker maken. En natuurlijk moeten we ook nog weer schooluniformen kopen . Verder gaat het goed met de kinderen; ze doen het super, ondanks alle veranderingen en nieuwe dingen. Tussen de verhuizing door hebben we het sinterklaas-journaal trouw gevolgd en ook Pakjesavond gevierd.

Groetjes en tot het volgende blog!

Hans, Annemarie,
Nina, Eva & Pepijn